donderdag 4 maart 2010

Wat kunnen we nog meer leren van de kredietcrisis?

Ja, een serieuze titel. Ik krijg de indruk dat de wereld vooral denkt dat de wijze les van de kredietcrisis is: Niet teveel op de pof leven. Nou, goed blijft een wijze oude les die velen nog niet tussen de oren hebben. Andere les is die van de zeepbellen. Het opblazen van waarde van producten, in dit geval hypotheken. Maar er is meer.....

Wanneer wij kijken naar de geschiedenis, dan leer ik dat oorlogen e.d. in vergelijkbare vorm terugkomen, maar iedere keer net iets anders dan in het verleden, zodat we het weer niet op tijd herkennen. Met de crisis in de jaren '20 is dat niet anders. Die crisis ontstaat niet nog een keer. Dat zien we nu wel wat sneller in. Deze crisis is eigenlijk hetzelfde, maar net weer een beetje anders. Ook hier ging het om het opblazen van de waarde van een product/aandeel/goed. Alleen ligt het net weer een stuk ingewikkelder. De voor de hand liggende reactie, die reactie moeten we vooral toelaten, is om dit te voorkomen en kritisch te kijken naar wat er fout ging. Trouwens, maak niet meteen een woud aan regels, hoe het a.u.b. simpel.

Maar hoe kunnen we aan de hand van de signalen van deze crisis een crisis voorkomen die net weer een beetje anders is? We hebben in deze crisis wel nadrukkelijk gevraagd 'wat'. Wat is de oorzaak? Ook 'wie'. Wie is de oorzaak. Dan wijst men vaak naar de veelverdienende directeuren van de banken. Als je dieper kijkt is het antwoord eigenlijk; grote bedrijven. Griekenland is daar een mooi voorbeeld van. Ik meen dat Goldman Sachs, de Amerikaanse bank, Griekenland geholpen heeft de cijfertjes rooskleuriger te presenteren dan de werkelijkheid. Dat konden zij, omdat banken tegenwoordig dusdanig groot zijn dat ze op het niveau van een staat kunnen opereren. Het enige probleem is dat een Westerse ontwikkelde bank veel minder geweten heeft dan een Westers ontwikkeld land. Nou, Griekenland duidelijk niet. Maar dit voorbeeld laat wel de invloed zien van grote bedrijven. Democratiche landen hebben nog een soort geweten in de vorm van de volksvertegenwoordiging. Bedrijven bestaan bij de gratie van de consument, maar kijkt die naar ethisch handelen? Vrijwel niet. Maatschappelijk verantwoord ondernemen werkt niet zo sterk als een democratie.

De vraag is nu welk gevaar lopen we als grote bedrijven onethisch over deze aardbol gaan stampen? Is dit een gevaar? Is er een zelfregulerend systeem dat dit voorkomt? Ik weet het zelf niet, maar voor mij is dit wel iets waar we niet zomaar onze ogen voor moeten sluiten.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten