maandag 18 januari 2010

Misschien word ik oud...

Afgelopen weekend de uitverkoop onder handen genomen. Franciska had een broek gevonden, niet duur, maar er zat een groot gapend gat in de broek, spijkerbroek. Wij Nederlanders dachten daarop af te dingen. In eerste instantie gaf die knakker aan de balie niet toe en begon te zemelen over dat het bij de broek hoorde. Wij aandringen. Ik geef u 10% korting en trok er vervolgens een pond vanaf. Ik meteen, dat is geen 10%. Blijkbaar ligt het wiskunde op de scholen in Engeland op een nog lager niveau. Anyway, dat resulteerde in weinig korting, want hij bleef aan die magere pond korting vasthouden en dat het bij de broek hoorde.
Op een afstandje naar het gesprek kijkend: 'Zijn we nu echt aan het discussieren of een gat van 15 cm in een nieuwe broek er wel of niet bijhoort?"
Dit gaat toch nergens over? Die broek hebben we niet gekocht.

Dit zijn typisch van die dingen waar ik niets van begrijp. Je bent een fabrikant en je maakt een broek en gaat 'm vervolgens VOOR de verkoop weer kapotmaken. Voor dat onnatuurlijk kapot maken moeten weer machines werken, dit kost geld en energie. Die broeken zouden duurder moeten zijn.... en als dat nu al zo is, dan kun je beter een goedkopere broek kopen zonder dat slijtage effect en die broek gewoon zelf gaan slijten. Na 2 jaar heb je er weer een mooie broek bij, helemaal nieuw en helemaal gratis! Hiiieeehaaaa!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten